Moeder worden was mijn grootste wens. En in 2009 werd mijn dochter geboren, ik kon mijn geluk niet op. En in 2011 kwam daar een tweeling bij, het was helemaal compleet!
Van 1 ding was ik zeker: ik zou moeder zijn én mijn full-time carrière vasthouden. Ik werd een gelukkige, werkende moeder want ik wilde dat graag combineren.
Vol goede moed breng ik elke ochtend de kinderen naar het kinderdagverblijf en stap ik op de fiets naar mijn werk. Met de wind door mijn haren fiets ik door de stad en ik voel me vrij, trots en geweldig. Ik doe dat allemaal maar even: zorgen voor mijn kind, strak in het pak en op weg naar mijn vergadering.
De ideale wereld onderuit gehaald door de realiteit
In de loop van de tijd komen er scheurtjes in mijn geweldige gevoel. Vergaderingen worden door mijn (mannelijke) leidinggevende ingepland aan het einde van de dag. Terwijl ik eigenlijk de kids van de crèche moet halen. En daarvoor moet ik nog boodschappen doen en koken….. waar haal ik de tijd vandaan??
Vergaderstukken komen op vrijdagmiddag binnen en moeten maandagochtend beoordeeld zijn. Dus werk ik steeds vaker in het weekend en heb ik minder tijd met de kinderen. Waarom zeg ik geen nee? Het wordt verwacht, ik ga erin mee en ik heb niet het gevoel dat ik dit kan weigeren.
En waar is die mannelijke partner in dit verhaal, vraag je je vast en zeker af. Hij kan niet eerder weg van kantoor, als hij om verlof vraagt wordt er afwijzend gereageerd. Hij ervaart geen ruimte om meer thuis te zijn.
Et voilà: we zitten vast in het rolpatroon
De vrouw heeft een baan én zorgt voor de kinderen. De man krijgt nauwelijks ruimte om meer thuis te zijn.
Dit gaat ten koste van de kinderen. Het gevolg? De vrouw kiest ervoor om dan maar part-time te werken zodat ze de zorg ernaast kan blijven doen.
Het is een trend die al tientallen jaren zichtbaar is: vrouwen zijn meer gaan werken, maar niet minder gaan zorgen.
Onze maatschappij wordt grotendeels gerund door mannen. Met hun mannelijke energie en waarden. En vanuit die energie en waarden worden beslissingen genomen.
Beslissingen over ons vrouwen en onze rol, onze positie. Daar komt bijna geen vrouwelijke energie of waarden aan te pas. En dus passen die beslissingen niet bij wat er nodig is.
De parttimebaan leek dé oplossing in de 20e eeuw. Werkende moeders kunnen werk en zorg combineren. Maar dit lijkt nu dus averechts te werken.
Het beeld van de zorgende vrouw is hardnekkig
Van de werkende moeders tussen de 25 en 49 jaar oud werkt 58% procent fulltime. Bij werkende vaders ligt dit percentage een stuk hoger: 93,5 procent blijft 36 uur of meer werken.
Het beeld van de zorgende vrouw zit ons nog altijd in de weg. Wist je dat bijna de helft van de mannelijke bevolking vindt dat vrouwen hier beter in zijn?
Ik zal het je nog sterker vertellen: bijna 20 procent van alle Nederlanders vindt zelfs dat vrouwen helemaal niet moeten werken als ze kleine kinderen hebben.
En vergeet niet dat er nog altijd 15% inkomensongelijkheid is.
Begrijp me niet verkeerd, is er is natuurlijk niks mis met de keuze van een vrouw om thuis te blijven bij de kinderen. Maar het maakt haar kwetsbaar als de relatie stuk loopt. 1,9 miljoen vrouwen zijn financieel niet onafhankelijk.
Ik ben zelf gescheiden en werkte ten tijde van de scheiding nog full time. Dus ik kon voor mezelf zorgen, ik kon mijn eigen broek ophouden.
Een family-friendly werkgever is niet vanzelfsprekend
Ik zie veel vrouwen in mijn praktijk worstelen met hun taken als werkende en zorgende moeder. Het is teveel. Veel vrouwen kloppen bij mij aan met klachten van overspannenheid of nog erger, ze balanceren op het randje van een burn-out.
Er wordt vanuit de werkgever te weinig rekening mee gehouden. Een family-friendly werkomgeving is absoluut niet vanzelfsprekend.
Het wordt tijd dat wij opstaan, ons geluid laten horen, onze vrouwelijke waarden verkondigen. Onze behoeften kenbaar maken op ons werk.
We laten onze vrouwelijke energie meer impact maken
Laten we de vooruitgang die we langzaam boeken verder versterken: nog meer ouderschapsverlof voor de vader zonder dat de werkgever daar moeilijk over mag doen, meer mogelijkheden voor de man om parttime te werken. En hoe goed is het geregeld met de kinderopvang?
Laten we blijven strijden voor een family-friendly werkgever zodat wij vrouwen er niet langer aan onderdoor gaan. Zodat wij onze carrière en de zorg prima kunnen combineren!
Onze vrouwelijke energie mag veel meer stromen, meer invloed krijgen op de beslissingen die ons leven bepalen.
Doe je mee?
